Dhimbja është e pashmangshme; vuajtja është zgjedhje.

Humbja është e pashmangshme; pikëllimi jo.

Vdekja është e sigurt.

Po jeta?

Jeta nuk është e sigurt. Pasiguria, paparashikueshmëria, madje dhe irracionaliteti i saj, e bëjnë jetën atë që është.

Shpeshherë, turremi drejt zjarrit symbyllur, shkelim mbi gjarpërinj, biem në gracka. Këto janë zjarri i dëshirës, gjarpë- rinjtë e afeksionit dhe grackat e xhelozisë e të lakmimit. Nëse kafshohemi, digjemi e lëndohemi, e quajmë vuajtje dhe besojmë se e tillë është jeta, kur, në fakt, dhimbjen e ngatërrojmë me vuajtjen. Për të parën kemi pak kontroll, por e dyta është tërësisht në duart tona. Mund të përballemi me qetësi me situatat, ose të rrëmbehemi prej tyre. Gjithçka që duhet është të hapim sytë. Nuk duhet të harrojmë se kjo zgjedhje është e jona; gjithmonë.